"~~නිහඩ ලොව බිදින්න~~"

~~නිහඩ ලොව බිදින්න~~

Sunday, January 30, 2011

සහෝදරත්වයට කැප කිරීමක්!!!!


හ්ම්ම්ම්ම්.. අද අපේ ඉලංදාරියා අයියගෙ දවස. ලියන්න දෙයක් නෑ. වෙන කෙනෙක් මේ තත්වෙට ආවම ගොඩක් අසරනයි. ඒත් අපේ දිලුම් අයියට නං ලොකූ පවුලක් ඉන්නවා. අසරන වෙන්න දෙන්නෙ නැති එයාට.ඒ අපේ පවුල. හ්ම්ම්ම්ම්... ඇස් වලට කදුලු එන තරමට දැනෙන සහෝදර කමත් එක්ක හිතට දැනුන අපේ කම නිසාමයි මේක ලියන්නෙ.කව්දාවත් හිතුවෙ නෑ සයිබර් ලෝකෙ හම්බෙන අයගෙ මේ තරන් සහෝදර කමක් ගොඩ නැගෙයි කියලා.

මේක ල්යන්න අටන් ගත්තෙ ඊයෙ රෑ. ඒත් මහන්සිය නිසාම නින්ඩ ගියා. අද ඇව්ත් ලියනවා කියලා ඔලුවෙ තියාගෙන ගියා. ඒත් දෙයියනෙ මහා වැස්සක් කඩාගෙන වැටුන අකුරු 4න් එලියට බහිනකොටම. මොනව කරන්නද පැය 2ක් පාරෙ කට්ට කාලා, කලුවර වැටුනටත් පස්සෙ ගෙදරට ආවා. දවසටම කාල හිට්යෙත් නෑ. අමාරුවෙන් ටිකක් කාලා එහෙම දැන් තමයි මහන්සි අඩු උනාම ආවෙ. එත් උන ගන්න වගේ. හෙට උදේත් අකුරු 4ට යන්න ඕන පොතක් අතින් ඇල්ලුවෙ නෑ. ඒත් කරන්න යුතුකමක් තියනවා. මං මේක ලියන්නම ඕන. අපෙකම වෙනුවෙන්. අපෙ ඉලංදාරියා අයියා වෙනුවෙන්.

මං තාම ජොබ් එකක් වත් කරන් තරමෙ වයසක් මට නෑ. ඒත් මට කරන්න පුලුවන් හැම දේම අනිත යත් එක්ක එකතු වෙලා මං කරනවා අයියා. ඔයා තනි වෙලා නෑ. මට කියන්න තියන ලොකුම දේ එච්චරයි. අපි හැමදාම ඔය අඑක්ක ඉන්නවා අයියා. ආයි කවදම හරි අපි ඔක්කොම හම්බෙන දවසක් ආවොත් එදාට අපි අතරින් වැඩිපුරම සතුටින් ඉන්න කෙනා ඔයා කියන තැනට ඔයාව අපි ගේනවා. සතුටින් ඉන්න අයියා. ඔයාගෙ හීනෙ , අපේ හිනෙ හැබෑ වෙන දවසක වැඩි ඈතක නෙවියි!!!!!

Saturday, January 29, 2011

නමක් නැති කතාවක්!!!!!!!

වෙලාව උදේ 11 ට විතර ඇති. මට එක පාරටම කෝල් එකක් ආවා. සාමාන්යෙන් මට මිස් කෝල් දෙන කෙනාගෙන් මට කෝල් එකක්.

"අනෙ බං පොඩි හදිස්සියක්, 12 වෙනකොට නුගේගොඩ එන්න පුලුවන් ද???"
"ඇයි බොල,මොකෝ මේ??"
"කිය කිය ඉන්න වෙලාවක් නෑ බං,ඉක්මන්ට කියපන් එන්න පුලුවන්ද කියලා??"
හරි හරි මං එන්නං, මට එන්න විනාඩි 20කට කලින් කෝල් එකක් දීපං. එහෙනං පරිස්සමින් වර හොදේ."
"හරි බං මං තියනවා"

මෙ ක මට ඊයෙ උදේ අකුරු 4 ඉන්නකොට ආපු කෝල් එකක කියවුන දේ. අවුරුදු ගානක ඉදන් දන්න, මගේ හොදම යාලුවොන්ගෙ අහිංසකම යාලුවා තමයි මේ. මගේ ජීවිතේ ගොඩක් උදවු කරපු කෙනෙක්. මට ඒකි එන්න කියුවම, මොකටද කින්ද මංද අහන්න ඌන උනේ නෑ, මාත් එන්නං කියුවා. අම්මට කෝල් කරලා මං මෙහෙම ගමනක් යන්වා කියලා එහෙම්මම පාරට බැස්සෙ මේ වෙලාවට නුගෙගොඩට යන්න පැයක් ව්අත් යන බව දන්න නිසා. අමාරුවෙන් ඇවිත් 11.45 වෙනකොට නුගේගොඩට සේන්දු උනා.තාමත් මගේ යාලුව නං ඇවිත් නෑ. නුගේගොඩ නෝ ලිමිට් එක ඉස්සරහට වෙලා (සිකුරාදා නිසා ඒක වරුවක් වහලා.) ඔහේ කල්පනා කර කර හිට්යා මං.

මගේ යාලුවා තරූ. අහිංසක ලස්සන කෙල්ලෙක්. ඉස්සර ඉදන්ම මාරම අහිංසකයි. අද උනට් මුකුත් ප්‍රශ්නයක් නැත්තං මට කොල් කරන්නෙ නෑ කියල මං දන්නවා. මොකද එයාට පහු ගිය දවස් වල ප්‍රශ්න ගොඩක් ආවා. පණ වගේ ආදරෙයි කියාගෙන අවුරුදු 3ක් හිටපු කොල්ලා එයාව දාලා ගිහින් තිබුනා උසස් පෙළ ඉවර උන ගමන්ම. ප්‍රතිපලත් ආවා. අන්තිමට එයා විශයන් 2ක් විතරක් පාස් වෙනකොට ,එයාට ආදරෙයි කිය කිය හිටපු,එයාගෙ ජීවිතේ කාපු කොල්ලා ඒ 3ක් එක්ක වානිජ අංශයේ ලංකාවෙන්ම හොද තැනක් අරගෙන පාස් වෙලා තිබුනා. එතන ඇත්ත ආදරයක් තිබුනේ නෑ කියලා මං තේරුන් ගත්තෙ එදා. මොකද මගේ යාලුවා ඉගන ගන්න බැරි කෙනෙක් නෙවී. දක්ශ කෙනෙක්. එහෙම එකේ එයාව වලට ඇදලා දැම්මෙ එයාගෙ ආදරේ කියන එක හැමෝම කියනවා. ඔය වගෙ දේවල් මැද්දෙ අතරමං වෙලා ඉන්නකොට මගේ යාලුවා එතන්ට ආවා.

තරූ වෙනස් වෙලා. ගොඩක් බයෙන් වගේ හිටියේ.

"අනෙ බං කුසල් අද මට එන්න කියුවා එයාව හම්බෙන්න, නැත්තං මගේ ජීවිතෙ නැති කරනවා කියුවා, අනෙ මට බයයි බං"
කියලා ගොඩාක් දේවල් ඒ හුස්මටම එයා කියාගෙන ගියා.

කවුදෝ බලු කොල්ලෙක් කුසල් ට කියලා කුසල් ගේ හොදම යාලුව(ජනිත්) එක්ක තරූ ගෙ සම්බන්දයක් තියන්වා කියලා. එක දැනගෙන කුසල් කලින් දවස රෑ එළි වෙනකන් මේ කෙල්ලට බැනලා.

කුසල් මොන තරන් බල්ලෙක් උනත් තමන් ආදරේ කරපු කෙල්ල වෙන කෙනෙක්ට ආදරේ කරනවා කියලා දැන ගත්තම දැනෙන ඉරිසියාව දැනෙන්න ඇති කියලා මං හිතුවා.මොකද ජනිත් අයිය උනත් කොහොමත් තරෑට ඉස්සර ඉදන්ම කැමැත්තෙන් හිට්යෙ. ඒක ජනිත් අයියම් කුසල් ට දැන ගන්න තියුවද දන්නෙ නෑ.

මොකද එතකොට එහෙම ආදරයක අන්තිම චුට්ටක් හරි කුසල්ගෙ හිතේ තියන්වා නං තරූ ගැන ඒකත් එතකොට නැති වෙලා යනවා නේ.

ඔහොම 1 විතර වෙනකන් තරූ යි මායි ගොඩක් දේවල් කතා කර කර නුගේගොඩ ඇවිද්ද. මට පුලුවන් උපරිමෙන් මං ඒ හිත හැදුවා. ඒත් මං එක පොරොන්දුවක් කර ගත්තා. ආයි ජනිත් එක්ක කිසිම සම්බන්දයක් තියන්න එපා කියලා. එයත් ඒක පිලි ගත්තා. ඔහොම ඉන්නකොට එක පාරටම කුසල් අපි ඉස්සරහා. මේ තියෙනෙන් ඒ වෙලාවෙ කුසල්ගෙයි තරූගෙයි කතාව.

කුසල් ,"මට තමුසෙගෙ ෆෝන් එක දෙනවා,ඉක්මන්ට"
"මොකටද කුසල්? මොනව කියලා දැන් ඔයා මගේ ෆෝන් එකෙ හොයන්නද?"
"තමුසෙට එවා වැඅක් නෑ නේ. මට ෆෝන් එක දෙනවා."
"දෙන්නං, ඒත් ඔයා දන්නවා නෙ මෙක අපේ තාත්තගේ ෆෝන් එක කුසල්,ප්ලීස් මේකට මුකුත් කරන්න නං ලේස්ති වෙන්න එපා."
"හරි හරි ඕයි ,දෙනවකො."

ඔහොම කියපු ගමන් මගේ යාලුවා ෆෝන් එක දුන්නා. ඒක ගත්තා විතරයි වෙඩිල්ලක් වගේ කුසල් අතුරුදහන් උනා. තරූ අඩන්වා. දැයියනේ මටත් උන දෙ හිතා ගන්න බෑ. මොනවා කරන්නද මංදා.

ටිකක් කල්පනා කරලා, මං තරූ ගෙ යාලුවෙකුට කෝල් කරලා ජනිත් ගේ නම්බර් එක ඉල්ල ගත්තා. පස්සෙ ජනිත් ට කතා කරලා වෙච්ච දේ කියුවා. ජනිත් දැන් එන්නං කියුවා එක තැනකට.අපිට එතන්ට එන්න කියුවා.. කරන්න වෙන දෙයක් නැති තැන අපි එතන්ට ගියා. ගියාම ජනිත් ඇවිත් කතා කරා.
"නංගි ෆෝන් එක නං දෙන්නෙ නෑලු, ඒත් ඒකෙ තියන නම්බර්ස් ඔක්කොම ටික දෙන්නං කියලා කුසල් කියනවා. අනෙ මංදා නංගි මට උනත් ඌට බල කරන්න බෑ නේ. ෆෝන් එක ගත්තෙ මොකටද කියල මටවත් කියන්නෙ නෑ."
කියල කිය්වගෙන කියවගෙන ගියා.

කොන්ද පන නැති යාලුවෙක්ගෙ හැසිරීම ඊයෙ මං නං ඇස් 2න්ම දැක්කා. දැයියනේ තරූ දැන් ගෙදර යන්නෙ කොහොමද? එයාලගෙ ගෙදර අයට මොනවා කියවද, ඔය වගේ ප්‍රශන් ගොඩක් මැද අපිව හිර උනා. අන්තිමට ෆෝන් එක නැති උනා කියමු කියලා හිත හදලා, එයාගෙ ගෙදර මංම එක්ක ගියා.

ගිහින් කියුවම ෆෝන් එක නැති වෙලා කියලා අම්මා නං හොදටම බැන්නා තරූ ට. කරන්න දෙයන් නෑ අහගෙන හිට්යා. හ්ම්ම්ම්ම්... පස්සෙ සිම් එකත් ඩිස්කනෙක්ට් කරා මං ම කතා කරවල. ඒකිට ඒ තරන් වත් සිහියක් නෑ. ඔහොම ඔය ප්‍රශ්නෙ ඉවර උනා.

තරූ අද උදේ 7 වෙනකොට අපේ ගෙදර. අම්ම එක්ක තරහා වෙලා. පවු, ප්‍රශන් වැඩි වෙලා ඔලුවට උන ගන්න වගේ කියලා ඇවිත් කියුවා.පැය ගානක් කියලා කියලා හිත අමාරුවෙන් හදලා කන්න එහෙමත් දීලා දැන් පැයකට විතර කලින් තමයි ගෙදරටම ගිහින් දැම්මෙ. හිතා ගන්න බෑ කුසල් මොන වගේ පලියක් ගන්නද එහෙම කරේ කියලා.

ඇත්තටම කුසල් ලා,ජනිත් ලා කරන්නෙ ආදරේ ද?? ඒක ආදරෙ නං,තරූ කරපු දේ ද බොරුව?? ඔය වගේ ප්‍රශ්න ගොඩක් මැද තාමත් මං කල්පනා කරනවා විතරයි... යාලුවෙක් විදියට මට කරන්න පුලුවන් එකම දේ එයාගෙ හ්ටිහ හදන එක. මං ඒක කරනවා. උපරිමෙන්ම. කුසල්,ජනිත් දෙන්නටම කවදාම හරි මේ දේවල් ව්අලට උත්තර දෙන්න වෙයි. අසරණ කෙල්ලෙක්ගෙ අසරණ කමින් ප්‍රයෝජන ගන්න එනවට.

ආදරේ කියන්නෙ මේක නං,අනේ දන්න කියන හැමෝටම කියන්නෙ ආදරේ කරන්න එපා. හැමදාම පිච්චි පිච්චි ජීවත් වෙන්න වෙයි. වැරදි නොකර වැරදි කාරයෙක් වෙන්න වෙයි. බොරු කාරයො පස්සෙ යන්න වෙයි. ඒක නිසා ආදරේ කියන්නේ මේක නං කිසිම කෙනෙක් ආදරේ කරන්න එපා.

Thursday, January 27, 2011

හිත ඇතුලෙ අතරමං උන කල්පනාව!!!!

කල්පනා කරා, ගොඩාක් කල්පනා කරා..
අන්තිමට බැලුවම කල්පනා කරපු දෙයක් නෑ...
ඇයි මං කල්පනා කරන්නේ??
ඇයි මට කල්පනා කරන්න ඕන කියලා හිතෙන්නෙ???
ඇත්තටම මොකද්ද මේ කල්පනා කරනවා කියන්නේ??
හිතත් මහ පුදුම පුදුම ලෝකයක්..
ඒ ලෝකෙ ඇතුලෙ තියෙන්නෙ කල්පනාව විතරයි වගෙ...
ඒකටත් මං ලග උත්තර නෑ...
ආයිමත් කල්පනාව..
කල්පනා කරලා කල්පනා කරලා..
ආයිමත් මං කල්පනා කරපුව ගැන කල්පනා කරනවා..
කිසිම තේරුමක් නෑ..
කරන්න වැඩ අහස උසට...
ඒත් මං කල්පනා කරනවා.ජීවිතේ ගැන...
මං ගැන, අපි හැමෝම ගැන...
අන්තිමට ඉතුරු වෙන කිසිම දෙයක් නෑ...
මගෙ කල්පනාව ඇතුලෙ මම,
ගොඩක් විශේශ කෙනෙක්..
කතාවෙ වීරයා මම...
ඒත් ඒ මගේ හිත ඇතුලෙ මැවෙන ලෝකෙට...
එතනින් එළියෙ????
හැමදාම කොයි තරම් කල්පනා කරත්,
කල්පනාව හිර වෙන එකම තැන..
මගේ හිතෙන් එලියේ ලොකෙට මම කවුද????
උත්තර නැති ප්‍රශ්නයක් මැද හැමදාම මම...
මහෙ හිතෙන් එලියේ මම හැමදාම අලු චරිතයක්..

ප.ලි:- මේක කවියක් වත්,කතාවක් වත් නෙවෙයි. නිකමට ලියපු හිතට දැනුන ඇත්තක්. මේක බ්ලොග් එකෙ දාන්නම කියලා මගේ යාලුවෙක් කියපු නිසයි දැම්මෙ. අනේ ඔලුව විකාරයි කියලා මාව අංගොඩ යවන්න නං එපා හොදේ...

Tuesday, January 25, 2011

පරණ කතාවක් අලුත් හමු වීමක් "අපි සිංහල" .02

ඔන්න මං කියුව විදියටම කලින් පොස්ට් එකට දවසකට පස්සෙ මේක ලියන්න ගත්තා.(මගේ දවස් රබර් අනේ ගනං ගන්න එපා.. හිහ් හිහ්...) අනේ අපොයි. ඇති නේද බැන්නා? මේ ලියන්වා මේ ලියනවා. අහ්හ්?? මතක නැද්ද කලින් කතාව? ඉන්නකො එහෙනං. මෙන්න මෙතනින් බලා ගන්නකො මේකෙ මුල ටික.


හ්ම්ම්ම්ම්.. ඔන්න අපි සිංහල පටන් ගත්තා. ඇඩ්මින් ලා 7 දෙනයි අපි ඔක්කොම. කලු,ඉරු,හාවි,ගුරු,සයිකල්,ලෑවා සහ මම. අදුරන කෙනෙකුට හිට්යෙ කලුවා විතරමයි. ඔහොම ටික කාලයක් ගියා. එක පාරටම අපේ "අපි සිංහල ප්‍රයිවට් මැසේජ් ට්‍රෙඩ් එක" අලුත් උනා.

බැලුවම මෙන්න බොලෙ අලුත් කෙනෙක් ඇවිත්. අපෝයි. අදුරන්නෙ නැති මහාම මහා එපාම කරපු එකෙක්. නමින් නං ලැනී නොහොත් චීන කුමාරිගෙ පෙම්වතා. ඕකා ආවත් හරි අපි රන්ඩු උන එකමයි උනේ. අදටත් ඒක එසේමයි.

ඔහොම ටික ටික කාලෙ ගිහින් කට්ටිය ඔක්කොම මුහුනු පොතෙ හොදම හොද යාලුවො උනා. මට ගොඩක්ම හොද යාලුවෙක් උනේ ඉරූ(කුප්ප කම නං උපරිමය.). රන්ඩු උනා,මඩ නා ගත්තා, ඇඩුවා, ආයිම්ත් යාලු උනා. කට්ටිය එකතු උන එකම තැන ස්කයිප් එක.

කලු,ඉරු,ලෑවා,සයිකල්,ලැනී විතර්යි නිතර හම්බෙන අය හිට්යෙ. මම ගයනි ගුරු එහෙම නෑ නේ. ඇත්තටම මට එතන 7 දෙනාගෙන් දැකලා කතා කරලා තිබුනෙ එක්කෙනයි.ඒකත් අහම්බෙන් වෙච්ච දෙයක්.

ඔහොම ටික කාලයක් යද්දි ඉරූ එනවා කරලියට. ෆ්රී ඇඩ් ගොඩක් එක්ක. හිහ් හිහ්.. ඉදලා හිටලා අමාරුවෙන් චැට් කොරන්නත් අහු වෙනවා. අපි ඉතින් ෆෝන් කට්ටෙන් මුහුණු පොතෙ කරක් ගහන කාලෙ නේ ඒ. ඊටත් ටික කාලෙකට පස්සෙ මට නිකන් දෙයියෝ දුන්නා වගේ කොම්පුතලයක් ලැබුනලූ...

ඔන්න එතකොට නං පටන් ගත්තා දවසම මුහුනු පොතේ ස්තිරව පදින්චි වෙන්න.කාලෙ ගියා. උසස් පෙළ කන ලගටම ආවා. කට්ටිය එකටමයි. කලුවයි මායි,ඉරු යි විතරයි විභාගෙ කරන අය හිට්යෙ. අපි විතරයි පිස්සු නටන අයත් හිට්යෙ. ඔන්න පාඩං කරන්න කියලා හිත හදා ගන්නකොටම එනවා අපි සිංහල මැසේජ්. හිකිස්.

ආයි රිංගනවා බුකියට.ඔහොම ඔහොම කාලයක් ගියා. උසස් පෙලත් ඉවර උනා. මම කොලොම් පුරේට ආවා. ඉරු ට ඉන්ටර්නෙට් හම්බුනා. හාවි උසස් අධ්‍යාපනේට හිර උනා. ගුරුත් එසෙමයි,කලුවා 3න් වෙනි සැරේටත් පංති යන්න ගත්තා,සයිකල් හැමදාම කෙල්ලො ගැන හිත හිත ඇඩුවා.

ලෑවයි,ලැනියයිගැන කිසිම විශේශයක් නෑ. ඔහොමත් තව ටික කාලයක් ගියා. අපේ චූටි පැටික්කිත් ඉපදුනා. පැටික්කිව බලන්න ගොඩක් අය ආවා. ඒ අතර ගුරු,ඉරූ,කලු ත් හිටියා. (අපි සිංහල වලින් පිට ඩිලෝනුත් ආවා.)
ඔන්න දැන් තමා කතාව පටන් ගන්නෙ.

ඉරූ ඇවිත් හොස්පිට්ල් එකට කෝල් කලා "යකෝ මම ඇවිත් පහල ඉන්නෙ. උඩට එන්න හිතෙන්නෙ නෑ බං මේ ලස්සන අක්කලා ටිකව දාලා" කියල කියුව. හිකිස්. අනේ ඉතින් මං මොනවා කියන්නද. අමාරුවෙන් කියලා කියලා. ගෙන්නව ගත්තා. ආවට පස්සෙ මූනත්තහඩුව හැබැහින්ම දැක්කට පස්සෙ දැන් මට මේ මූන හොදට මතකයි. ඒත් මතක් වෙන්නෙ නෑ කවුද කියල. අනේ දහ අතේ කල්පනා කරා.

මතක් කරා මතක් කරා මතක් වෙන්නෙම නෑ. පස්සෙ ඊටත් මාසෙකට ඉවතර පස්සෙ මතක් උනා මේ අර ශ්‍රි පතිරණ සර් ගෙ පංතියෙ ඇඩ් දෙන කොලුවා නේද කියලා. (අර මං ටික්කා කියල රැවටිලා තියෙන්නෙ මෙයාට නේ.)කොහොමින් කොහොමින් හරි අද වෙනකන් ඔය සිද්දිය මං ඉරූට කියලා නෑ ලූ. කොලුවට ඊයෙ රෑ ඉදන් මාව කන්න හැදුවා කවුද මේ ටික්කා කියලා දැන ගන්න. සමහර විට මතක් වෙන්න ඇති ඒ පිස්සු කෝච්චියටත්.


හ්ම්ම්ම්ම්... ඒක ඔහොමයි. මට විශේශ නොවුන 3න් දෙනෙක් හිට්යා අපි සිංහල ඇඩ්ම්න්ලගෙ. සයිකල්,ලෑවා,ලැනී. සයිකල් අදටත් කොහේ ඉන්නවද,මොනවා කරනවද මං දන්නේ නෑ. ඒත් ලෑවා,ලැනී කියන්නේ පස්සෙ කාලෙකදි මට ගොඩක් විශේශ උන 2න්නෙක්. හ්ම්ම්ම්ම්.... අදටත් යාලුවෝ මතක් වෙද්දි අඩන්න හරි මතකයක් ඉතුරු කරේ එ දෙන්නා විතරයි. ඒ කතා ටික ඉස්සරහට බලමුකො. අඩන්න බෑ නේ. මං දැන් වැලපෙන කුමාරි නොවෙමි. :) :) එහෙනං අපි ගියෝයා!!!!!

සුභ උපන් දිනක් අනු අයියා!!!!


ලියන්න හිටපු කතාව නෙවි හොදේ මේ. ලියන්න හිට්යෙ වෙන එකක්, ඒත් වෙලාවක් තිබුනෙ නෑ.. මෙන්න එක පාරටම මතක් උනා. අපේ අයියන්ඩියෙක්ගෙ උපන් දිනෙ නේ හෙට. ඔන්න මං සුභ පතන්න කියලයි ආවෙ... ඒත් ඉතින් ලස්සන විදියට සුභ පත්න්න නං මං දන්නෙ නෑ අනූ අයියා. සුභම සුභ උපන් දිනයක් අයියා. :) :) හැමදාම සතුටින් ඉන්න.

ප.ලි. :-
හෙට මට කේක් දුන්නෙ නැත්තං මං බලා ගන්නන්කො. හිහ් හිහ්... මුලින්ම විශ් කරේ නිකන් නෙවී හොදේ. මට කේක් ඕන. දවල්ට කෑම ඕන. තවවවවව... ම්ම්ම්ම්.. මතක් වෙන්නෙ නෑ නේ.... තව ඔයා කැමති තව මොනවා හරි කමන් නෑ කන්න බොන්න නං..

Saturday, January 22, 2011

පරණ කතාවක් අලුත් හමු වීමක් "අපි සිංහල" ......

කියන්න යන්නෙ නං පරණම පරණ කතාවක්.. ඒත් සම්බන්දෙ අලුත් නිසයි මේක ලියන්න හිතුවෙ. ඔන්න මං උසස් පෙළ කියලා එකක් කරා නේ. ඒක කරේ 2010 අවුරුද්දෙ නෙව. ඔන්න 2008 ඉදන් 2010 වෙනකන් මං අමාරුවෙන් ඔක්කොම සතියට දවස ගානේ ඔක්කොම් සති ටික එකතු කරාම මාස 4ක් විතර අවුරුදු 2ටම ක්ලාස් ගියා නේ. ඒ ගියෙත් මාස 2කකට එක දවස්ක් වගේ. ඔහොම යනකොට අන්තිමටම හිර උනාම. තියරි ක්ලාස් නවත්තලා රිවිශන් යන්න ගත්තා. ගාල්ලෙ ශ්‍රී පතිරණ සර් ගෙ පන්තිය.

ඔන්න මුල්ම දවසෙ ගියා. මරු. 2010 උසස් පෙළ කරන අය රිවිශන් යන්න හිතලවත් නැති කාලෙ නෙ. මඔ තමා පොඩි එකා ඒකටම හිටපු. ඔන්නා මුල්ම දවසෙ ගියා. උදේ පාන්දරම 7ට විතර(මගේ නරක පුරුද්දක් ඒක. මොන පංතියට ගියත් උදේ පාන්දරම යන එක.). එකෙක් වත් නෑ. කියන්න අමතක උනා නේ පංතිය තිබුනේ පන්සලක. සර් ගේ 2009 ක්ලාස් ආපු අය දන්නවා ඇති නේ. ඔන්න ගිහිපු ගමන් රවුමක් කැරකුනා. පන්සලේ බෝධිය ලගට ගිහින් වැදලා එහෙම ඇවිත් ආයිමත් රවුමක් කැරකුනා. ඒත් කවෘත් නෑ. නික්මට වගේ ටිකක් පංතියක් ඇතුලට එබුනා. අනේ දෙයියෝ දැක්කා වගේ. ඉන්නවා ටික්කා අයියා.

"අයියේ ශ්‍රී පතිරණ සර් ගේ ක්ලාස් එක ..." කියනකොට උත්තරේ ඇවිත් ඉවරයි.

"මෙතන නංගි තියෙන්නෙ 8ට පටන් ගන්නෙ." මොනවා උනත් හරි හිත හොද ටික්කා.

මං ගිහින් පන්තියෙන් වාඩි උනා. ටික්කා උනාට මොකො පොඩි පාටයි. මට හිතුනෙ ගෙදර සල්ලි ප්‍රශ්න ඇති ඒක නිසා මෙහෙම රස්සාවක් කරනවා ඇති කියල.

ඔහොම ඉන්නකොට එකා 2න්නා ඇවිත් මුලු පන්තියම පිරුනා. කවදාවත් ඉස්සරහාම පේලියක ඉදලා පුරුද්දක් නැති නිසා මුලින්ම ආවා උනත් වාඩි උනේ අන්තිම පේලියට පේලි 2ක් විතර කලින්. ඔන්න සර් ආවා පන්තියට. ආහ්. විනාඩියක් ගියේ නෑ ලොකූ හූ සද්දයක් එක්ක මෙන්න කොලු ගැටයෙක් පන්තියට ආවා. අර කාටද කවුද පැනපි කියුවලු. ටික්කා නේද ආවෙ අර තරන් ප්‍රේක්ශක ප්‍රතිචාර මැද??

මල මගුලයි. ඒ ටික්කෙක් නෙවි නේ. මේකෙ ඉගන ගන්න කොලු ගැටයෙක් ලු නේ. හොද වෙලාවට මිනිස්සුන්ට හිතින් නොන්ඩි කරන ඒවා තේරුන් ගන්න බෑ.ඔන්න ඔහොම ඒක එක සිද්දියක්ම වෙලා අමතක වෙලා ගියා. මං පතිරණ සර් ගෙත් අමාරුවෙන් මාස 3ක් විතර කාඩ් අරගෙන සති 2ක් විතර ක්ලාස් ගිහින් එකත් නවත්තලා තැම්මා.

කාලයක් ගියා.... මුහුනු පොතෙන් මට හම්බුනා අපේ ගම් පලාතෙ කොලුවෙක්. නමින් නං නරියෙක්,ඒ නරි මල්ලිගෙන් මං අදුර ගන්නව කලු මල්ලිව. (මල්ලිල්ලා ලෙස හැඩදීන්නුවද මට වඩා වැඩිමල් ය.)කලුවා ඒ දිනවල පවුල් අවුල් කරගෙන දුක කියාගෙන අඩාගෙන තමයි හිට්යෙ. ඔහොම යනකොට එතනින් අදුර ගන්නවා මං ඩිලෝන් ව. එතකොට ඉන්න එකම බ්ලොග් ලියන යාලුව තමයි කලුවා. පස්සෙ මටත් ඔය උන ඔලුවට එනවා. කොහොම කොහොම හරි මාත් හතර ව්අටෙන්ම අහගෙන බ්ලොග් එකක් පටන් ගන්නව.පස්සෙ දැන ගන්නවා ඩිලොනුත් බ්ලොග් එකක් කරනවා කියලා. එයත් ගොඩක් උදවු කරනවා.ඔහොම ටික ටික යනකොට එක පාරටම කලුවා හදනවා මුහුනු පොතේ ගෲප් එකක්."අපි සිංහල" ...

හිතුවට වඩා ලියාගෙන යනකොට දිග වැඩි උනා. ඉතුරු ටික හෙටම ලියලා දාන්නංකො... :) :)

Friday, January 21, 2011

ගොඩක් පාළුයි ලූ......

උඩේ පාන්දරම ගොඩ උනා ඔන්න. ඊයෙ පලවෙනි පාරට ගූගල් බස් ගියාම තමයි දැක්කෙ කට්ටිය හැමෝම එකතු ව්එන තැන ඒක කියලා එතකොටම දැක්කා කට්ටිය හැමදාම බ්ලොග් ලියන්න සතියක් දාගෙන කියලා.. වැඩි විශ්ටර ලැබුනෙ අපේ අනුරාධ සහෝදරයගෙන් නේ.

හ්ම්ම්ම්ම්.. අද නිවාඩුයි. මතක් උනේ මං කොලොම්පුරේට ආපු දවස් වල ඉදන්ම මේ ලගක් වෙනකන්ම මට නිවාඩු දවස කරන්න ගොඩක් වැඩ තිබුනා. ඒත් අද??? ගොඩක් පාලුයි. ගොඩක්ම ඕනවටත් වඩා.

හොදම යාලුවො කියන්නේ ජීවිතෙ හැමදාම ලග ඉන්න අය ලූ. ඒත් අද මං ලග කවුරුත් නෑ වගේ කියලා හිතෙනවා. මෙච්චර කාලෙකට මට අම්මා ,තාත්තා නැති උනත් ලග හිටපු අය අද නෑ.. යාලුකමක් කියන්නේ වීදුරුවක් වගෙ දෙයක් ලූ. මෙච්චර කල් ඒක අහල තිබුනා විතරයි. ඒත් අද ඒක මටම දැනෙනවා.

ගොඩක් පාලුයි. ගොඩක්ම.. ඔයාලා 2න්නටම එක එහෙම නැතුව ඇති සමහර විට. ඒත්, අනේ මංදා. ඔයාලා 2න්නගෙන් එක්කෙනෙක් වත් මේක කියවන එකක් නෑ. ඒත් මං ලියනවා. ආයි පරන යාලුවොන්ව මට හොය ගන්න පුලුවන් නං???? මට ගොඩක් පාළුයි. ගොඩක්ම.

හොයාගෙන ගිහින් අඩලා කියන්න හිතෙනවා මාත් එක්ක තරහා වෙන්න එපා කියලා. එත් නෑ. මං කියන්නෙ නෑ. ආයි පරන යාලු කම හැදුනත්, මතක තියෙයි. හිතේ දෙයක් තියාගෙන හැමදාම බොරුවට යාලු කමක් තියෙයි. හ්ම්ම්ම්ම්ම්... ඒත් මට ගොඩක් පාලුයි.

කියන්න තියෙන්නෙ මං වෙනුවෙන් කරපු හැන දේකම වටිනාකම මං අද වෙනකන් තියලා තියනවා. හැමදාකම තියනවා. ගොඩක් පිං. යාලුවොන්ට "තෑන්ක්" කරන්න එපා කියපු ඔයාලම දැන් පොඩි උදවුවක් කරත් මට තැන්ක් කරනවා කට ඇරලා. හ්ම්ම්ම්ම්.. ඒවා වදින්න ඕන තැනට වදිනවා ඕනවටත් වඩා.

හිහ් හිහ්... ඔන්න උදේ පාන්දරම විකාර කියෙව්වා. මං යනවා හොදේ. හැමෝටම බායි. (ලියන්න හිට්යෙ වෙන දෙයක් එත් උදේ පාන්දරම ඇස් වලට කදුළු ආවා ඉස්සර දෙවල් මතක් වෙලා. ඒකයි මේක ලියවුනේ. )

Wednesday, January 19, 2011

උඹලට ආරංචිද මචං............

මචං..

ම්ම්ම්ම්ම..

අවුරුදු උත්සවයක් තියවලු නේද??
කොහෙද බං….

හෙන්රි ප්‍රේද්‍රිස් එකේ බං..

නොදකින් උඹ දන්නෙවත් නැද්ද…

හුටා… මං දැක්කා බං පොස්ට් එක.. ඒක සිරාවටද ඇ….

සිරාවට තමා බොල.. උඹ යනවද??

යමු නේ බං.. කන්නත් දෙනවලුනේ……..

කන්න නෙමේ බං.. ආතල් එකක් දාන්න පුලුවන්.. කෙල්ලොත් එනවලුද ?….

ඔවු බං බුකියෙ සෙට් බහිනවලු බං..

නෑ……. එහෙනුත් එනවලුද… මරුනේ බං…… යමු යමු….

එහෙනන් කොහේටද සෙට් වෙන්නේ…
කෙලින්ම එතනට බහිමු..
කීයටද..

අපි 9.30ට යමු බං…

එහෙනන් අප්‍රේල් 3 වැඩ දාගන්න එපා හරිද ? ..

අනිවා… මං එනවා..

එළස්.. සෙට් වෙමු වෙලාවක..

අනිවා..
බායි මචං…


නිර්මාණය - පසන් මධුරංග


සිහින අවුරුදු උළෙල ගැන ඔබේ නිර්මාණ අපට එවන්න..... ඔබේ සිතට දැනෙන දේ අපිට ලියන්න මෙන්න විද්‍යුත් ලිපිනය...
cybernewyearfestival2011@gmail.com

ඔන්න මම ආයිමත් ආවො!!!!!!!!!!!



හැමෝටම සුභ දවසක් වෙන්න කියලා ප්‍රාර්තනා කරා ඔන්න හොදේ!!! ඔන්න මම ආයිමත් ආවො. හිහ් හිහ්.. හිතුවෙ අවුරුද්දක් වත් ලියන්නේ නැතුව ඉන්න.ඒත් මෙන්න මO මාසෙන් ආයිමත් ඇවිත්.හ්ම්ම්ම්ම්...

වෙච්ච දේවල්,තාමත් වෙන දේවල්,ඉස්සරහට වෙන්න තියන දේවල් කිසිම දෙයක් ගැන හරියට විස්වාසයක් නැතුවයි තාමත් මO ඉන්නෙ.

ඊයෙ දවස ගොඩ කාලෙකට පස්සෙ නිවාඩුවක් හම්බුන දවසක්.කරන්න දෙයක් නැතුව නිකන් බලාගෙන ඉන්නකොට තමයි දැක්කෙ බුකියෙ අපේ අයගෙ එකතු වෙන තැනක් තියනවා කියලා.නිකමට වගෙ රික්වෙස්ට් එකකුත් දැම්මා.මෙන්න එතකොටම ඇඩ්මින් ඇවිත් මාව ඒ ගෲප් එකට ඇඩ් කරා.

සාමාන්යෙන් මO ආසම නැති දෙයක් තමයි ගෲප් චැට් කියන්නෙ. මොකද තත්පරේට මැසේජ් 100ක් විතර එනවා නේ. ඒත් ඉතින් ගිහින් බැලුවම ඔක්කොම ඉන්නෙ දන්න අදුරන අය(මම විතරයි.එයාලා මාව අඩුරන්නෙ නැ.හිහ් හිහ්.. තාම පොඩි එකි නේ මO.)ගිහිපු ගමන්ම ලොකූ හායි එකක් එක්ක අයියා කෙනෙක් මාත් එක්ක කතා කරා. අභීත අයියා. මO එයාට කියුවා මO කවුද කියලා.ඔන්න එතකොටම හා පැටික්කිත් ඇවිත් කත කර, තව ගොඩක් අය, අනුරාධ අයියා.

ගෙවාගන්න අමාරුවෙන් හිටපු ඊයෙ දවස ගෙවා ගන්
න මට කට්ටිය උදවු කරේ ඔන්න ඔහොමයි. අන්තිමට මO හැමෝටම කියුවා. මO ලියපු බ්ලොග් එක මේක කියලා. කියපු ගමන් ම අනේ නගෝ ආයිමත් ලියන්න කියල කියපු අයට පිO. ඇත්තටම නැත්තO මO ආයි කාලෙකට බ්ලොග් ලියන්නේ නැතුව ඉන්නයි හිතුවෙ.මට සිOහල යුනිකොඩ් හොයලා දුන්න අනුරාධ අයියට ,මගේ සුදු අයියා රත්ගමයටයි ගොඩක් තැන්ක්ස් හොදේ.

අකුරු 4 ජීවිතෙත් ගොඩාක් ආදරෙන් ගොඩාක් සතුටින් ගෙවෙනවා.යාලුවො ,සහොදරයො වගෙ මගේම කියලා හිටපු 2,3ක් මගෙන් ඈත් උනා පහුගිය දවස් ටිකේ. හ්ම්ම්ම්ම්... ඒක දිග කතාවක් නෙව.

ඉතින් ඉතින් කට්ටිය කොහොමද ජීවිතේ??? අප්‍රේල් 3 වෙනිදා කට්ටියම එනවා නේද??? මැරුන් නැතුව හිටියොත් හැමෝම එක්ක මාත් එනවා එදාට නO. හැමදාම උදේට අකුරු 4ට යනකොට බලාගෙන යනවා.අප්‍රේල් 3 වෙනිදට මෙතන කොයි තරම් නO දේවල් වෙයිද කියලා.
ඔන්න එහෙනO මO යනෝ. කතාවක් ලියන්න හිතේ පොඩි ආසවක් තියනවා. ඒත් ඉතින් මට පුලුවන් වෙයිද කියලා සැකයි.බලමු.හැමෝටම බුදුසරණයි... :) :) :)

Saturday, January 1, 2011

කවදාම හරි...


හිස් අහස තරු වලින් පිරෙන දවසකට...
ඉරුට සදු හිමි වෙන දවසකට...
සයිබර් ලියන්නෙකුට තමංගෙම කවියේ අයිතිය ලැබෙන දවසක...
පුංචි ළමයෙකුට ආයිමත් විකාර හිතෙන දවසක...
පිස්සෙකුට පළා මල්ලෙන් සතුට හම්බෙන දවසක...
සොදුරු සිතැත්තියකට තමන්ගෙ ආදරෙ හම්බෙන දවසක...
හා පැටියෙකුට උනුහුමට ආදරේ ලැබෙන දවසක...
උපේක්ශාවෙන් කලුවර නැති කරන දවසක...
හිගන්නන් පෝසතුන් වන දවසක...
සිදංගනාවිය සතුටු වෙන දවසක...
ආගන්තුක බෝඩිං කාරයන්ට නවාතැනක් හිමි වන දවසක...
පුබුදුවා පිබිදෙන දවසක...

චමියා,එරංග,හා පැටික්කි,පැන්ඩා,ඉශ්,ජීවා,අකිල,ප්‍රාර්තනා,ශාන්,ම්හිරංග,ශශි,ගීත්(සහූර්දයා),සසීන්ද්‍ර මල්ලි, හසී පවුල,ජේ.ඩී, ඩිලෝන්,සනා,සසද,තිසර ප්‍රියංකර,කපිල රාමනායක,රවා,පසන්,අයේශා,අසී,හසි රන්,කවියා,නුවන්,ශාන්,වැහි කිරිල්ලී,කසූ,අනේ මන්දා??,චමිත්,ජංජාල චාමර,ඩිනේශ්,හිතුවක්කාර සිත,බෙලෙක්කයා,කටකාරි,රසියා,භාග දොස්තර., මචං, හිච්චි හාමි,පසන් තරිදු,ඉන්ඩි,

අපි හැමෝම සතුටින් ඉන්න දවසක...
අපි ආයිමත් හමු වෙමු!!!!!

අවසන් ගමන්!!!

අලුත් අවුරුද්ද හැමෝටම සුභ වෙන්න කියලා මුලින්ම ප්‍රාර්තනා කරනවා. "අවසන් ගමන්" දැකපු ගමන් හිතා ගන්න පුලුවන් නේද අලුත් අවුරුද්දෙත් මොකක් හරි විකාර කතාවක් කියලා. ඔන්න අහිංසකාවි සමු ගන්නයි යන්නේ. කවුරුත් කියවන්නෙ නැති බ්ලොග් එකක් ලියලා නිකන් සින්ඩි පුරවන්න ඕන නෑ නෙව. මේක සමහර විට ටික කාලෙකට වෙන්න ඇති. සමහර විට හැමදාටම වෙන්න ඇති.

කාලෙ හරි. ආයිමත් දවසක කවදම හරි කොහෙදි හරි අපි හම්බෙයි. හිස් අහසෙ තරු පිරිලා ඉතෙරෙන දවසකට, ඉරුට සද අයිති උන දවසට, ළමයෙකුට ආයිමත් විකාර හිතෙන දවසක, පිස්සු හාවෙකුට පේන හීන ඇත්ත වෙන දවසක, එක පිස්සෙකුගෙ පළාමල්ලෙන් කවදාම හරි ආදරේ හම්බෙන දවසක, අපි හැමෝම සතුටින් ඉන්න දවසක ආයිමත් අපි හම්බෙයි.

මාත් එක්ක මෙච්චර දවස් හිටපු ඔයාලට ගොඩක් ස්තූතියි. අහිංසකාවිට යන්න අවසර!!!!!