හ්ම්ම්ම්ම්.. අද අපේ ඉලංදාරියා අයියගෙ දවස. ලියන්න දෙයක් නෑ. වෙන කෙනෙක් මේ තත්වෙට ආවම ගොඩක් අසරනයි. ඒත් අපේ දිලුම් අයියට නං ලොකූ පවුලක් ඉන්නවා. අසරන වෙන්න දෙන්නෙ නැති එයාට.ඒ අපේ පවුල. හ්ම්ම්ම්ම්... ඇස් වලට කදුලු එන තරමට දැනෙන සහෝදර කමත් එක්ක හිතට දැනුන අපේ කම නිසාමයි මේක ලියන්නෙ.කව්දාවත් හිතුවෙ නෑ සයිබර් ලෝකෙ හම්බෙන අයගෙ මේ තරන් සහෝදර කමක් ගොඩ නැගෙයි කියලා.
මේක ල්යන්න අටන් ගත්තෙ ඊයෙ රෑ. ඒත් මහන්සිය නිසාම නින්ඩ ගියා. අද ඇව්ත් ලියනවා කියලා ඔලුවෙ තියාගෙන ගියා. ඒත් දෙයියනෙ මහා වැස්සක් කඩාගෙන වැටුන අකුරු 4න් එලියට බහිනකොටම. මොනව කරන්නද පැය 2ක් පාරෙ කට්ට කාලා, කලුවර වැටුනටත් පස්සෙ ගෙදරට ආවා. දවසටම කාල හිට්යෙත් නෑ. අමාරුවෙන් ටිකක් කාලා එහෙම දැන් තමයි මහන්සි අඩු උනාම ආවෙ. එත් උන ගන්න වගේ. හෙට උදේත් අකුරු 4ට යන්න ඕන පොතක් අතින් ඇල්ලුවෙ නෑ. ඒත් කරන්න යුතුකමක් තියනවා. මං මේක ලියන්නම ඕන. අපෙකම වෙනුවෙන්. අපෙ ඉලංදාරියා අයියා වෙනුවෙන්.
මං තාම ජොබ් එකක් වත් කරන් තරමෙ වයසක් මට නෑ. ඒත් මට කරන්න පුලුවන් හැම දේම අනිත යත් එක්ක එකතු වෙලා මං කරනවා අයියා. ඔයා තනි වෙලා නෑ. මට කියන්න තියන ලොකුම දේ එච්චරයි. අපි හැමදාම ඔය අඑක්ක ඉන්නවා අයියා. ආයි කවදම හරි අපි ඔක්කොම හම්බෙන දවසක් ආවොත් එදාට අපි අතරින් වැඩිපුරම සතුටින් ඉන්න කෙනා ඔයා කියන තැනට ඔයාව අපි ගේනවා. සතුටින් ඉන්න අයියා. ඔයාගෙ හීනෙ , අපේ හිනෙ හැබෑ වෙන දවසක වැඩි ඈතක නෙවියි!!!!!
අනිවා අනිවා... අපි අපේ උපරිමයෙන් කරමු ඉලංදාරියා වෙනුවෙන්..
ReplyDelete